در حالی که موتورهای AC و DC هر دو در سیستم های سروو استفاده می شوند، موتورهای AC جریان بالاتری را تحمل می کنند و معمولاً در کاربردهای سروو مانند ربات ها، ساخت خطی و سایر کاربردهای صنعتی که در آنها تکرار زیاد و دقت بالا مورد نیاز است، استفاده می شود.

 
براش یا بدون برس مرحله بعدی است. سروو موتور DC به صورت مکانیکی با برس، با استفاده از یک کموتاتور یا به صورت الکترونیکی بدون برس جابجا می شود.
 
موتورهای برس دار معمولاً هزینه کمتری دارند و کار با آنها ساده تر است، در حالی که طراحی های بدون جاروبک قابل اعتمادتر هستند، راندمان بالاتری دارند و نویز کمتری دارند.
 
 
کموتاتور یک کلید الکتریکی دوار است که به صورت دوره ای جهت جریان بین روتور و مدار محرک را معکوس می کند.
 
از یک سیلندر تشکیل شده است که از چندین بخش تماس فلزی روی روتور تشکیل شده است. دو یا چند کنتاکت الکتریکی به نام "برس" ساخته شده از یک ماده رسانای نرم مانند پرس کربن بر روی کموتاتور که در حین چرخش با بخش هایی از کموتاتور تماسی کشویی ایجاد می کند.
 
 
در حالی که اکثر موتورهای مورد استفاده در سیستم های سروو، طرح های بدون برس AC هستند، موتورهای آهنربای دائمی برس خورده به دلیل سادگی و هزینه کم، گاهی اوقات به عنوان موتورهای سروو استفاده می شوند.
 
رایج ترین نوع موتور DC برس خورده که در کاربردهای سروو استفاده می شود، موتور DC آهنربای دائم است.
 
 
موتورهای DC بدون جاروبک، برس‌های فیزیکی و کموتاتور را با یک وسیله الکترونیکی برای دستیابی به کموتاسیون، معمولاً از طریق استفاده از حسگرهای جلوه هال یا رمزگذار جایگزین می‌کنند.
 
 
موتورهای AC عموماً بدون جاروبک هستند، اگرچه برخی از طرح‌ها وجود دارد - مانند موتور یونیورسال که می‌تواند با برق AC یا DC کار کند که دارای برس هستند و به صورت مکانیکی تغییر می‌کنند.
 
 
و طبقه بندی نهایی که باید در نظر گرفت این است که آیا برنامه سروو موتور از یک میدان چرخشی همزمان یا ناهمزمان استفاده می کند.
 
در حالی که موتورهای DC به طور کلی به عنوان برس دار یا بدون جاروبک طبقه بندی می شوند، موتورهای AC اغلب با سرعت میدان همزمان یا ناهمزمان چرخشی خود متمایز می شوند.
 
اگر از توجه AC-DC به یاد بیاوریم، که در یک موتور AC، سرعت با فرکانس ولتاژ تغذیه و تعداد قطب های مغناطیسی تعیین می شود.
 
این سرعت به عنوان سرعت سنکرون نامیده می شود. بنابراین، در یک موتور سنکرون، روتور با همان سرعتی که میدان مغناطیسی دوار استاتور می‌چرخد.
 
 
با این حال، در یک موتور ناهمزمان، که معمولا به عنوان موتور القایی شناخته می‌شود، روتور با سرعتی کمتر از میدان مغناطیسی دوار استاتور می‌چرخد.
 
با این حال، سرعت یک موتور ناهمزمان را می توان با استفاده از چندین روش کنترلی مانند تغییر تعداد قطب ها و تغییر فرکانس فقط برای نام بردن یک زوج تغییر داد.
 
 
اصول کار یک سروو موتور DC ساخت چهار جزء اصلی، یک موتور DC، یک دستگاه سنجش موقعیت، یک مجموعه چرخ دنده و مدار کنترل است.
 
سرعت مورد نظر موتور DC بر اساس ولتاژ اعمال شده است.
 
برای کنترل سرعت موتور، یک پتانسیومتر ولتاژی تولید می کند که به عنوان یکی از ورودی های تقویت کننده خطا اعمال می شود.
 
در برخی مدارها از یک پالس کنترلی برای تولید ولتاژ مرجع DC مطابق با موقعیت یا سرعت مورد نظر موتور استفاده می شود و به مبدل ولتاژ عرض پالس اعمال می شود.
 
طول پالس ولتاژ اعمال شده در تقویت کننده خطا را به عنوان ولتاژ مورد نظر تعیین می کند تا سرعت یا موقعیت مورد نظر را ایجاد کند.
 
برای کنترل دیجیتال، از یک PLC یا سایر کنترلرهای حرکتی برای تولید پالس ها از نظر چرخه وظیفه استفاده می شود تا کنترل دقیق تری ایجاد شود.